33. Go Aussie,go

33. Go Aussie, go. Vrij 6 april. Te voet weer, door de brandende zon, slenteren we door de staten van Cairns (Kens). Het is 31 graden, het zweet staat op ons voorhoofd, maar je hoort ons niet klagen hoor. We lopen naar het Aquarium van Kens, als voorbereiding op de live aboard die we voor zondag gepland hebben. Als we de enorme entree binnenstappen, hebben we het gelijk koud. Even wennen aan de AC (airco) hier. We lopen meteen naar het eind van de rondgang, want daar is een presentatie over het rif. Als we de souvenirshop doorlopen, komen we in een enorme hal. Links en rechts twee grote bakken, wel 15 meter hoog. Rechts zwemmen haaien, roggen, enorme vissen. Links een nagebouwde rifwand. We zijn onder de indruk. Het is nèt voertijd voor de roggen. Een enorme luipaardrog (wel 1,5 m) komt aanzwemmen, daarachter twee duikers met voer. Kleinere roggen (80cm) komen er ook aan. Eentje heeft geen staart meer. De gids legt uit: de pinnen in de staarten worden steeds afgezaagd, want dat is anders te gevaarlijk. Hij laat een echte pin rondgaan, ong. 25cm lang, vlijmscherp, haaks gekarteld. Als die in je been slaat, krijg je hem er niet meer uit. Brrr, moet er niet aan denken. Daarom blijf ik ook altijd op gepaste afstand bij deze dieren. Gelukkig vallen ze nooit mensen aan, tenzij die er per abuis op gaan staan; ze liggen namelijk vaak goed verstopt op de zandbodem. De duikers zwemmen de andere kant op; daar gaan ze de haaien voeren. Iedereen rent er achteraan. Wij blijven zitten voor de presentatie over het rif. We leren de nautilus kennen, een inktvis die in een schelp woont. Het dier is in de afgelopen 150 miljoen jaar niet of nauwelijks veranderd. De schelp heeft een aantal luchtkamers. Het dier leeft op een diepte van zo’n 500 meter en komt bij schemer naar boven, tot zo’n 15 meter. Dat wordt dus weer nachtduiken, want anders kom je dit roofdier niet tegen (ik mag maar tot 40m diep). De nachtduik zit trouwens gepland in onze live aboard, twee zelfs, dus wie weet, misschien komen we m nog wel tegen. We lopen weer terug, richting ingang. Knor, knor, doet ons maagje, dus gaan we eerst het restaurant in en bestellen een heerlijke maaltijdsalade. Ook hier een groot vissen venster. Bovenin, op 5m hoogte, zien we ineens voeten. Een duikster daalt aan een lange slang af. Met een hand een grote zuignap op het raam geplaatst, met de andere hand veegt ze met een doek het raam schoon, onder water. Hmm, een leuke baan (voor een tijdje). Ze zwaait naar ons. Ik maak een foto en plaats die in de duikersapp: nieuwe PADI specialty?! Dan starten we de officiële rondtoer. We leren veel over vissen, kleuren, rif en koraal. Soms mogen we dingen voelen, zoals zeekomkommers, zeesterren, een zee-egel met hele zachte, maar ook hardere en scherpe naalden. De huid van een slang (ook zeeslangen vervellen) voelt zacht aan. We lopen door tunnels, net alsof je onder water loopt. De haaien (wit- en zwartpunt, maar ook luipaardhaai en grijze rifhaai) zwemmen over ons hoofd. Een mooie plek. Buitengekomen gaan we weer naar de Esplanade, want bij het zwembad aan zee is het deze week festival. We krijgen een programma boekje in de hand geduwd. Dan zien we dat er hier ook basketbalwedstrijden zijn, in het kader van de Gold-Coast Games. Dit zijn de Commonwealth Games, die elke vier jaar gehouden worden door de 54 onafhankelijke landen van het Gemenebest. We gaan op zoek naar kaartjes voor Australië tegen Canada, die spelen vanavond. ‘Go Aussie, go!’. Ik koop alvast een geel Aussie-shirt, maar aangekomen bij het Cairns Convention Centre, de grote sporthal, blijkt dat de wedstrijd al is uitverkocht. Jammer. We kopen gewoon kaartjes voor de volgende dag, want we willen graag eens een wedstrijd zien. Terug op de Esplanade luisteren we nog wat live muziek en kijken de wedstrijd op een groot scherm. Go Aussie, go! Canada wordt ingemaakt, maar ik hoor niemand juichen, ja één iemand: ikzelf. Dat moet toch wel, in mijn gele Australië shirt. Nou, een drankje opmde goede afloop en dan is de dag weer om.