22. Dive aware

22. Dive aware! Ma 26 maart. Vandaag maken we drie duiken in Lembeh-Strait, door mij consequent ‘Litter-Street’ genoemd. De laatste zal een nachtduik worden. Nog even over het plastic -en dit is voor de niet-duikers onder mijn lezers, want alle duikers weten het volgende al lang. Vanaf les één wijzen we (PADI-pro’s) onze cursisten op het belang van de natuurbescherming. ‘Raak niets aan, neem niets mee en laat alleen bubbels achter’. Zorg voor goede stroomlijn, zodat niets over de grond sleept tijdens je duik. Ik let daar nog steeds op bij elke duik. Maar ook: gebruik de juiste, of liever geen zonnecrème. Jaarlijks komt er ongeveer 14 miljoen liter zonnecrème (2015) in de oceanen. Hier zit vaak oxybenzone (benzophenone-3) in, waarvan bekend is dat dit het koraal zwaar aantast. Dus koop iets waar dit niet in zit, of blijf gewoon, zoals ik, uit de zon (ik kom straks heus niet als een bleekscheet thuis). Zoals gezegd neem ik al jarenlang alle troep mee die ik onder water aantref, behalve dan hier op Lembeh. Beter is het nog om bewust geen plastic zakjes aan te nemen (koop een boodschappentas, of, zoals wij, stevige fietstassen). Denk na als je vis eet. Is deze misschien wel met uitsterven bedreigd (zoals de blauwvintonijn)? Is deze duurzaam? Zelf lust ik heel graag vis, maar bij hoge uitzondering, als het echt niet anders kan (is de laatste weken helaas vaker het geval) eet ik het. Ik probeer dan alleen gekweekte vis te eten. Ook hier in Indonesië kom ik nauwelijks grote scholen vis tegen (vanwege o.a. overbevissing), dit terwijl deze nationale parken (officieel) verboden zijn voor de beroepsvisserij. Tot slot: je kan ook een zeedier adopteren of lid worden van een milieuorganisatie, maar natuurlijk zijn al mijn trouwe lezers dat al, toch? (Www.seafirst.eu of www.seashepherd.nl of www.greenpeace.nl). Voor de duikers: www.anemoon.org of www.duikdenoordzeeschoon.nl. Terug naar Lembeh-Strait: de nachtduik. Om zes uur staan we klaar, Angèle nog ietwat de bibbers vanwege eerdere ervaring op Bunaken, maar hier is gelukkig nauwelijks stroming. Toch is ze er niet gerust op en grijpt mijn arm zodra we in het water liggen. Alles zwart om ons heen. We zakken af en zien de zanderige bodem vol afval, een ‘spooky’ gezicht. En... ja hoor, mijn (angst)haasje ziet meteen een murene over het zand zwemmen, gestreept. Ik volg hem een stukje, maar mijn buddy wil graag de andere kant op, hoe vreemd. Dan zien we een blauw-gestippelde rog op ons afkomen, dus 90 graden koerswissel. En dan zien we ‘Hary’, een prachtige zalmroze gekleurde frogfish met haartjes. Ik ben gelijk verliefd. Hij ziet er schattig uit en als ie in beweging komt, huppelt hij sullig weg, gebruik makend van een soort jetstream aandrijving onder zijn kikkerpoten. Angele vind hem ook leuk, maar blijft toch regelmatig om haar heen kijken. We zien veel vreemde wezens en soms ook bekende, sepia’s bijvoorbeeld, maar ook long-arm octopus. Alles gaat verder goed en als we bovenkomen, zie ik zelfs een bescheiden lachje. Morgen weer? Nee, voorlopig niet meer.