20. Lembeh Island

20. Lembeh Island. Za 24 maart. Stipt 9:00 uu vertrekt onze privat charter naar Manado. We moesten pp €1,20 méér betalen dan de public ferry, dus daar hoefden we niet lang over na te denken, de drie Duitsers, die vandaag ook vertrekken, ook niet. De Celebes Sea is bijna vlak. Ik kijk weemoedig achterom, die rosé kerk wordt steeds kleiner. De krotten op de heuvels van Manado steeds groter. Via de homestay hebben we vervoer naar Lembeh Island afgesproken. In de haven staat onze privé taxi al te wachten. We nemen afscheid van de Duitsers, geen telefoonnummers uitgewisseld. De chauffeur rijdt kriskras door het chaotische centrum en ineens staan we voor een duikwinkel. Ja, Angèle moest de batterij van haar computer vervangen, want die bleek op Schiphol al leeg te zijn. Niet zo eenvoudig om een geschikte winkel in Indonesië te vinden. De eigenaar zit een half uur, voorovergebogen, over zijn brilletje turend bij slecht licht te prutsen. Ineens zeg hij triomfantelijk “ready” en we rekenen €9 af. Ik weet dat locals hier 3,50 voor betalen, maar ik houdt mijn mond. Terima kasi. Sama-sama. We verlaten de winkel en rijden anderhalf uur door...bewoonde wildernis, anders kan ik het niet noemen. Veel huisjes langs de kant van de weg, dan weer stukken palmen en bananenbomen, dan weer stukjes oerwoud, overal is het groen. Dan rijden we een stadje (200.000 mensen) binnen, rechtstreeks naar de drukke haven van Bitung. Het kleine ‘duik-bootje’ van ons nieuwe resort ligt al gereed voor vertrek. We tuffen tussen de enorme zeeschepen de haven uit. Overal drijft plastic rommel. Het water is groen. Geen goed teken. We tuffen door en ik zie het water langzaam wat blauwer worden....pfff. Na een half uurtje varen we een baai binnen van het tegenoverliggende eiland Lembeh. Een prachtig resort, restaurantje aan het strand, bungalows tegen de heuvelrug, schitterend uitzicht. Lunch is ready! We voelen ons net alsof we op huwelijksreis zijn. Genieten! Wat een luxe hier. Lekker relaxen en zien wat de (veelbelovende) duiken ons morgen gaan brengen. Geen stroming, dus we plannen toch maar weer een nachtduik. We maken kennis met de twee andere gasten: Vanessa, een Duitse PADI instructrice, die zichzelf even vakantie heeft gegeven en al werkende reeds drie jaar in Indonesië is. En Karl (USA) die hier gratis woont en duikt, in ruil voor Engelse les aan Indonesische kinderen hier. Natuurlijk komt Trump ter sprake en Karl vertelt dat mr. President zojuist zijn belangrijkste adviseur heeft ontslagen; via twitter....where does it stop? We praten over het vele plastic. Er loopt hier een project (inzamelen tegen een klein bedrag, en verschepen naar Bali of Java, waar het gerecycled wordt. Het project ligt helaas stil. De gevolgen zullen we spoedig ontdekken.