17. Pulau Bunaken

17. Palau Bunaken. Woe 21 maart. Verkiezingsdag in Nederland, maar als wij om 6:30 uur spontaan en uitgerust wakker worden, is het daar nog gisteren (7uur tijdverschil). Selamat pagi. We wandelen langs het drooggevallen mangrovebos naar de boot. Duiken op Bunaken staat in de Wereld top, dus we zijn heel benieuwd. De wand is inderdaad adembenemend, het zicht nog 30-40m. Enorme scholen jonge blauwe triggerfish, met rode tanden. Ze zijn nog erg klein; ‘hosenscheiser‘ zou Stefan (van Alor) gezegd hebben. Af en toe komt een schildpad voorbij, of een witpunt rifhaai. Wat klein spul, maar niet heel veel. Het is mooi, maar hier gaan we ws niet meer terugkomen, is onze voorzichtige conclusie. Tilly, onze gids doet zijn best, het duiken is natuurlijk gaaf, maar niet zo top als in alle boeken staat. We boeken in de middag maar een nachtduik. Zo heeft Angèle een nerveuze middag. Om 18:00 stappen we op de boot en 10 minuten later zijn we op de duikplek. Ja, dat is wel relaxt hier. We rollen achterover het donkere water in en dalen af naar 18m. Angèle zit aan me vastgeklemd, links een lamp, rechts mijn buddy en camera en een behoorlijke stroming. Ik zie de grote ogen van mijn buddy. Daarbinnen mooie kreeft, alweer weg. Daar een krab. Waar? Alweer weg. De stroming neemt toe. Nee, dat is geen doen. Als we afbreken, is het vastgrijpen aan een stuk rots om de drie minutenstop te doen. Angèle moet vinnen als een gek. We klimmen, bijna bekneld rakend tussen rif en boot, weer aan boord. Kortste nachtduik ooit: 15 minuten. Jammer, hád ik Angie eindelijk zover om te n8duiken...nu is ze nog banger geworden. Om 19:00 zijn we weer in onze bungalow. De mensen komen met warme natte handdoeken en sterke gemberthee aanzetten, heel lekker en heel lief van ze. Maybe tomorrow again? Ik zie mijn buddy bedenkelijk kijken. ‘Maar ze zegt geen nee’ denk ík. Na het, overheerlijke, diner zoeken we de verkiezingsuitslagen op: 1. VVD, 2. PvdA, 3. PVV. Een zucht van opluchting. Als de stroom weer eens uitvalt, ligt mijn buddy met een grote smile te slapen. Wéér een zucht van opluchting, want ik was bang voor nachtmerries. Ik trek de klamboe recht, neem de laatste slok van mijn Bintang en doe mijn ogen dicht. Het laatste dat voorbijkomt is de smile van de enorme schildpad, waar ik vanmiddag oog in oog naast lag. Smile.