8. Timor

8. Timor. 12 maart. Gisterenavond namen we afscheid van de dames van Warung Mama, zwaaiden naar John van de duikschool, zwaaiden naar James en zijn vrienden van het tourbureau en liepen nog even bij Idive naar binnen om afscheid te nemen van Vinny, de duikinstuctrice die Angele afgelopen woensdag in het vliegtuig had leren kennen. Marcia, de eigenares, was er ook. We zitten even gezellig te kletsen, en dan ineens zegt Marcia: do you like to play a game. Hoef je aan mij niet te vragen, natuurlijk. Ze pakt een spelvorm vanachter een stapel duikboeken en wat schetst mijn verbazing: “mens-erger-je-nieten” in combinatie met pesten. Wij spelen dit spel sinds december vorig jaar met ons gezinnetje, zelfs de vriendin van Joep doet graag mee. Lachen, reis je de halve wereld over en dan ineens zit je een Hollands spel te spelen. Gekregen van familie uit Nijmegen zegt Marcia ( wij ook!!) But be careful, zegt ze, I’ll call it the ‘bitch-game’, because i like to win. Haha, sama-sama, ik ook hoor, waarschuw ik. We lachen. We spelen minstens een uur. Tussendoor beantwoord Marcia wel 15 belletjes (sorry, business). Binnen even mum heeft ze 3 poppetjes binnen. Ze lacht hartelijk, Vinny lacht mee en wint fbijna, maar ik kan nog net mister Jack inzetten (met een boer mag je twee poppetjes van plek verruilen). Terima kasih (bedankt). We lachen alle vier. Uiteindelijk win ik net. I warned you. Lachen. We praten nog wat over politiek, milieu, familie. Drie uur later zitten we weer op onze kamer. Wat een vriendelijke mensen. We genieten. Vandaag nemen we een vlucht naar West-Timor. Ineens een ideetje. We willen hier een grot-duik maken, én een dag rifduiken (natuurlijk). We maken een tussenstop te Bajawa en landen 20 minuten te vroeg in Kupang (Timor). Tja, als iedereen ingestapt is, kun je toch vertrekken, nietwaar. Ik koop nog ff een telefoonkaart (die waren in Labuan Bajo uitverkocht). Als Angele hoort dat het maar €3,30 kost wil zij er ook een, de hebbert. Ons hotel ligt 20 minuten rijden van Kupang. Zijn wij de enige gasten? We genieten vandaag van de rust, het zeezicht vanuit onze kamer, het eten smaakt heerlijk en de gastvrijheid is super. De hele familie staat voor ons klaar. Helaas geen WiFi. Had ik nou ook maar een kaart voor de iPad gekocht. Wie is nou de hebbert. We wandelen naar het smalle strandje, waar jongens van 10-14 jaar voetballen. De kleintjes zitten, net als wij nu, op de rand van het kleine betonnen dijkje, te kijken. Er komt een jongen aangelopen ,met een klein vogeltje in zijn hand. Een pootje zit vastgebonden aan zijn vinger. Ferry, heet hij. Een vogel heet batung, dus ik neem hem Ferry Batung. Iedereen lacht hardop. Als ik naast me kijk, zitten er ineens elf jongetjes op een rij. Ze lachen allemaal vriendelijk. Messi, Ronaldo, van Persie en Snijder kennen ze allemaal. We wandelen langs het palmstand, waar ineens een man uit een Palm klimt. Hij heeft twee opengesneden jerrycans met palmsap aan zich hangen. Lekkere palmwijn (maar niet heus). Verderop zit een hele familie te vissen. De buit wordt in een plastic zakje gestopt, totdat de kieuwen vastplakken en de vis stikt. Ikan goreng (gebakken vis). De vis is hier goedkoper dan de kip. Ik eet papaya bloemen bij het diner. Heerlijk. We duiken vroeg ons bed in.