Dag 33. On Tour again

33. De wekker loopt om 7:00 uur af, lekker uitgeslapen. Vandaag hebben we 12 uur daglicht en tijd voor wat aktie. Een lekker ontbijt op onze eigen veranda, verse papaya, natuurlijk koffie erbij. Dan op weg naar Ban Nathon, op zoek naar de Hin Lat waterval, met bijbehorende Wat. Ik heb mijn zwembroek al aangetrokken. De Wat hebben we snel gevonden. Ook hier weer monniken in het oranje, ze wonen hier ook, de was hangt buiten en het is bijna gênant om hier als een toerist rond te kijken. We lopen verder, op zoek naar de waterval. Ja, daar een bordje. We volgen het pad, dwars door de jungle. We lopen een beetje stampvoetend, om eventuele slangen te verjagen. Een toerist heeft daarstraks nog een cobra zien wegglippen, we zijn gewaarschuwd. Zelf ben ik meer alert op een oranjeachtige duizendpoot. Deze kunnen lelijk bijten en dan lig je zo'n drie dagen met hevige pijn in het ziekenhuis. Aan die pijn valt trouwens niets te doen, zelfs opium helpt dan niet. En wij lopen hier dus met teenslippers rond, haha. Na drie kwartier klauteren komen we bij de waterval, wel aardig, maar niet speciaal. Zwemmen is er ook niet bij; het water is modderig en de rotsen zijn glibberig. Uitglijden kan je zo een breuk opleveren, want je wordt zeker door het water een stuk bergafwaarts meegesleurd. We besluiten tot pootje baden. Wel een heerlijk plekje, maar mijn maag knort alweer, dus terug naar Nathon. Na de lunch op het strand, een mangoshake en wat gelezen, gaan we dwars door de bergen terug. We komen bijna niemand tegen en dat is ook niet vreemd, want de weg wordt steeds steiler en slechter en houdt bovenop de berg eigenlijk op een weg te zijn. Angèle stapt af en volgt het pad; ik tuf zo goed en zo kwaad het kan mee. Na een km of drie wordt het pad weer beter, maar nu wordt de afdaling zo steil, dat we om de 5 minuten nog eens 5 minuten moeten stoppen om de remmen af te laten koelen. Bij oververhitting werken ze helemaal niet meer en dat hebben we al eens meegemaakt; is niet fijn in een afdaling.
Eindelijk komen we beneden aan in Mae Nam. Daar vieren ze net het Chinese nieuwjaar; vuurwerk en een dansende draak door de straten. Happy new year! Terug thuis halen we onze was op. Voor 1 euro per kilo kun je hier de was laten doen, en we steunen van harte deze zzp-ers!! Morgen is er helaas (haha) weer geen werk voor me bij de duikschool. Wat naar nou weer ;-) We drinken s avonds nog een kop koffie op onze veranda. De branding klinkt zachter dan gisteren. Onze huisgekko roep zijn eigen naam. Wat een heerlijke plek is het hier.