3. Flores

3. Flores. Woensdag 7 maart. Slechts één nachtje op Bali en we nemen alweer het vliegtuig. Wing Air propeller vliegtuigje voor max. 74 personen. Helaas zitten we niet naast elkaar, maar dat blijkt een voordeel. De dame naast mij kletst het anderhalf uurtje graag vol. Zij woont op Java, 2 kinderen, gescheiden, gaat op bezoek bij haar ex-schoonouders na vier jaar. En jij? Al 32 jaar bij elkaar? Nooit problemen? We lachen. Angele zit naast een duikinstructrice die bij haar broer gaat werken. Ze is overal geweest en geeft massa’s tips. We nemen een taxi naar het centrum en gelukkig is er nog plek, helaas met airco. De andere kamers zijn vol. Locale werkers. Toevallig ligt naast ons hotel de (gloednieuwe) Duikschool van de broer van Vinny, de instructrice. De taxichauffeur is verbaasd dat we elkaar kennen. Wij eigenlijk ook. We ploffen op ons bed en proberen wat verloren slaap in te halen. Later boeken we een duiktrip bij Flores Diving Centre. John duikt zelf niet; oorproblemen. Snorkelt wel nog. Drie gasten voor de trip morgen, relaxt. We wandelen door het dorpje. Overal leven, een 5-daags festival op het voetbalveld, er was al niet veel gras en nu zeker niet meer, hoewel het overal groen is, maar dat zal in de komende maanden veranderen. Bij de haven is het een drukte van jewelste. Overal eettentjes. De vis, kreeft en inktvis vers uitgestald en het houtvuurtje klaar om erop te gooien. Helaas eet ik geen vis meer. Hopelijk zwemt er nog wat rond, morgen. We slenteren het dorp uit. Na het luxe restaurant (te duur voor ons) beginnen de golfplaten huisjes. Ik maak een praatje met James (Flores is grotendeels katholiek). Hij is ook verpleegkundige op de spoedeisende hulp. We lachen. Hij past nu twee dagen op zijn zoontje, terwijl zijn vrouw werkt. Moderne rolverdeling. Eigenlijk willen we nog naar een lezing over manta’s, maar dat is weer aan de andere kant van het dorp. We besluiten te gaan eten bij Warung Mama, naast ons hotel. De hemel gaat open op mijn tong, met een vers papaya sapje erbij. Life’s good.