Día veinte. Corcovado

Día veinte. Cordovado
Om 5:30 zijn we al op we naar Parque National Cordovado, helemaal in het zuiden van CR. Het is het grootste laagland regenwoud van de Pacifische kust; 445 km2. We moeten een dik uur langs de kust varen. Onderweg zien we overal het regenwoud bijna tegen het water aan grenzen, veel bewolking langs het strand, af en toe een regenbuitje, waar wij op zee net aan kunnen ontsnappen. Dan gaat de boot richting land. We zitten midden in het nationale park. We stappen uit op onze blote voeten. Hadden we dat maar niet gedaan, scherpe rotsen beproeven onze eeltlaag. Gelukkig gaat het goed. Dan nog een stukje gloeiend heet zand en we staan midden in het secundair tropisch regenwoud. Ongelooflijk dat hier vroeger (60 jaar geleden) alleen maar plantages waren van ene meneer Chiquita. Gelukkig zagen de ticas al zeer tijdig in dat het hebben van natuur en nationale parken, zeer belangrijk is, dus alle bananenbomen werden gekapt en maakten zo plaats voor nieuw regenwoud. Sommige delen, die vroeger met rust zijn gelaten, vormen nu dus de primaire regenwouden. We gaan beide bewandelen tijdens onze 8 km lange hike. Ons groepje van 8 is gevarieerd: 2 Spanjaarden, drie Engelsen, een tica, onze gids, die overigens op blote voeten loopt en wij Hollanders. Carlos, onze gids vertelt honderduit. Soms vermaand hij ons om stil te zijn. We zien luiaards hangen, spin-apen (als ze hangen, lijken ze op een grote spin), brulapen, white-face monkeys, grote loopvogels, met felgele snavels, over-sized duiven, tja, geen echte duiven, maar ze lijken erop. Carlos maant ons tot stilte. We lopen een stukje van het pad af, en ineens zien we twee slapende tapirs, moeder en jong. Het zijn natuurlijk nachtdieren, dus overdag slapen ze. We kunnen heel dichtbij komen en genieten van deze prachtige dieren in het wild. Verder gaat de tocht. Prachtige vogels, schitterende bomen, exotische planten. We stoppen bij een termietenbol, ik zag ze al vaker in bomen hangen. Als je wil surviven, dan kun je deze kleine vrienden goed eten, vertelt Carlos. Hij krabt een beetje over de bol. Een paar termieten vallen in zijn hand. We proeven. Ze smaken een beetje pepermuntachtig. Verder gaan we. Ineens horen we iemand roepen. Het is een gids van een andere groep. Hij heeft een zeldzame kleine miereneter ontdekt in een boom. We bewonderen het prachtige diertje. You're very lucky. Verder weer. Kaaiman in de beek, ongeveer anderhalve meter. Hij lijkt ongevaarlijk. Carlos loopt eropaf. Ineens schiet de kaaiman uit het water. Carlos holt weg. Ja, nu was ik voorbereid, zegt hij. Vorige keer was ik dat niet en had hij me bijna te pakken. Ik denk even aan gisterenavond, toen we door dit soort beekje moesten waden. Leuk! Leuk!
We lunchen ergens op het strand, bij de monding van een riviertje. Hier komen tapirs wel eens een bad nemen. Soms worden ze gegrepen door een stierhaai, die vanuit zee een stukje de rivier inzwemt. Leuk! Leuk! Morgen gaan we duiken.