Día once. San Ramón waterval
Door: Marsieblub
Blijf op de hoogte en volg Marcel
18 Maart 2017 | Nicaragua, Altagracia
Día once. San Ramón waterval.
Vandaag hebben we voor het gemak een scooter gehuurd. We dachten eerst aan een mountainbike, maar gezien de vele heuvels en het warme weer hadden we twijfels hierover. Het is tenslotte vakantie en dat argument gaf de doorslag. De weg is behoorlijk goed, toch weet je het nooit, dus onze topsnelheid is dertig km/h. We reiden langs de Concepción, de grootste vulkaan. Nog steeds met een wolkenmuts op. Deze vulkaan is nog actief, je ziet nog rook uit de top komen, als het niet te bewolkt is. Hij (of zij) is 1610m hoog en je kunt 'm in 7 tot 10 uur (voor ons 10-12 uur dus) beklimmen....
niet dus, zegt Angèle. We laten Concepción links (rechts) liggen en rijden door langs de Maderas vulkaan. Mooi om precies tussen twee vulkanen door te rijden, met links het Lago Nicaragua, het grootste zoetwatermeer van midden Amerika. We gaan de Maderas ook niet beklimmen (8 uur), maar besluiten maar een stukje te doen van drie uur naar de watervallen. We zetten onze scooter beneden in de schaduw, betalen $3 pp en starten vol energie met de klim. Het eerste gedeelte is goed te wandelen. Overal liggen grote lava-brokstukken. Deze vulkaan is gelukkig niet meer actief, dus ik kan de beelden wissen van de kaskraker Dante's Peak uit de jaren negentig. Ik zeg het maar niet tegen Angèle. We stijgen snel. Het is 31 graden. Af en toe daalt een koelere wind vanaf de vulkaantop....heerlijk. Ik verheug me al op de frisse douche onder de waterval. Een zachte tijmgeur is ineens om ons heen, lekker. We stoppen in de schaduw en kijken over Lago Nicaragua heen. We genieten van het uitzicht, maar we moeten door. Mijn shirtje is al aardig doordrenkt. Hoever nog? Zeker een uur. Het pad wordt stijler en gladder. Niet uitglijden hier! Hoelang nog? Half uur. Grote blauwgekleurde vlinders fladderen om ons heen. Nu en dan weer kleinere rode of witte. We horen de brulapen in de verte. En nu? 25 minuten. Het zweet breekt overal uit. Maar goed dat we niet die lange tocht gemaakt hebben. Prachtige vogels vliegen door de jungle achtige omgeving. Mierenpaden waar we overheen moeten stappen; soms hele kleine zwarte, dan weer enorme roodbruine. Een zwarte kever rent voor zijn leven. En dan ineens zijn we er. Een klein watervalletje valt van zeker 100 meter naar beneden en vormt daar een piepklein meertje. Enthousiast springen we erin en nemen een natuurlijke douche. Heerlijk, dat hebben we verdiend. Evenals de mango, smaken de meegebrachte koeken overheerlijk. En dan nog de terugweg.....
Vandaag hebben we voor het gemak een scooter gehuurd. We dachten eerst aan een mountainbike, maar gezien de vele heuvels en het warme weer hadden we twijfels hierover. Het is tenslotte vakantie en dat argument gaf de doorslag. De weg is behoorlijk goed, toch weet je het nooit, dus onze topsnelheid is dertig km/h. We reiden langs de Concepción, de grootste vulkaan. Nog steeds met een wolkenmuts op. Deze vulkaan is nog actief, je ziet nog rook uit de top komen, als het niet te bewolkt is. Hij (of zij) is 1610m hoog en je kunt 'm in 7 tot 10 uur (voor ons 10-12 uur dus) beklimmen....
niet dus, zegt Angèle. We laten Concepción links (rechts) liggen en rijden door langs de Maderas vulkaan. Mooi om precies tussen twee vulkanen door te rijden, met links het Lago Nicaragua, het grootste zoetwatermeer van midden Amerika. We gaan de Maderas ook niet beklimmen (8 uur), maar besluiten maar een stukje te doen van drie uur naar de watervallen. We zetten onze scooter beneden in de schaduw, betalen $3 pp en starten vol energie met de klim. Het eerste gedeelte is goed te wandelen. Overal liggen grote lava-brokstukken. Deze vulkaan is gelukkig niet meer actief, dus ik kan de beelden wissen van de kaskraker Dante's Peak uit de jaren negentig. Ik zeg het maar niet tegen Angèle. We stijgen snel. Het is 31 graden. Af en toe daalt een koelere wind vanaf de vulkaantop....heerlijk. Ik verheug me al op de frisse douche onder de waterval. Een zachte tijmgeur is ineens om ons heen, lekker. We stoppen in de schaduw en kijken over Lago Nicaragua heen. We genieten van het uitzicht, maar we moeten door. Mijn shirtje is al aardig doordrenkt. Hoever nog? Zeker een uur. Het pad wordt stijler en gladder. Niet uitglijden hier! Hoelang nog? Half uur. Grote blauwgekleurde vlinders fladderen om ons heen. Nu en dan weer kleinere rode of witte. We horen de brulapen in de verte. En nu? 25 minuten. Het zweet breekt overal uit. Maar goed dat we niet die lange tocht gemaakt hebben. Prachtige vogels vliegen door de jungle achtige omgeving. Mierenpaden waar we overheen moeten stappen; soms hele kleine zwarte, dan weer enorme roodbruine. Een zwarte kever rent voor zijn leven. En dan ineens zijn we er. Een klein watervalletje valt van zeker 100 meter naar beneden en vormt daar een piepklein meertje. Enthousiast springen we erin en nemen een natuurlijke douche. Heerlijk, dat hebben we verdiend. Evenals de mango, smaken de meegebrachte koeken overheerlijk. En dan nog de terugweg.....
-
18 Maart 2017 - 03:05
Marsieblub:
Her je ok al geboekt, Josje? Nicaragua is fantástico! -
18 Maart 2017 - 13:08
Elly:
Je maakt de thuisblijvers weer stik jaloers met je prachtige reisverhalen. Heerlijk om weer zo mee te genieten. -
18 Maart 2017 - 14:31
Angela:
Wat een prachtige reis vol avontuur en vogels -
18 Maart 2017 - 21:04
Hans En Ed:
Heerlijk uitwaaien op de brommer, klimmen en zwemmen, dalen en jawel lekker afkoelen op de brommer. ❤groet en nog mooie avonturen!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
