Nyello

Dag 4. Nyello. Natuurlijk gaan we vandaag weer duiken. Nu gaat gids Nyello mee; gisteren hebben we hem ontmoet. Aardige jongen, hier geboren en getogen, DM geworden, speelt gitaar en dan vooral Bob Marley etc. De eerste duik naar Batu Kapal (=stenen schip) een rots die zo uit het water steekt en op een schip lijkt, vlak bij Pulau pisang (bananen eiland). Mooie koralen hier en drie onderwater rotsformaties met veel leven. Nyello doet zijn best, wijst dingen aan, zet even zijn masker af, zwemt ineens weg omdat hij iets leuks ziet, houd ons goed in de gaten en gaat vroeg het water uit. Blijkt dat zijn masker steeds volliep, haha. 10x sorry. Beat en Katja (CH) duiken met ons mee. Een leuk stel, ong onze leeftijd. Zelfde duikstijl. Zij heeft een sabbatical, hij ‘slechts’ 4 weken. Ah, één heel jaar weg, hmmm, klinkt aantrekkelijk. Ik zal het er eens met mijn vrouw over hebben, straks. Zwitsers werken vaak 50 uur/week en sparen de overuren dan op, zo financieren ze dat. Eigenlijk doen wij hetzelfde, alleen nemen we het elk jaar op. Leuk om de verschillen te bespreken tussen onze twee kleine landjes. Zij werkt bij de spoorwegen, hij bij een groot busbedrijf. Er rijden nog geen electrische bussen, helaas. Onze tweede duikplek, ‘Pulau Karaka’ (krabbeneiland) is totaal anders. Nyello heeft een ander masker, zonder neus, en lacht als ik een foto (onder water) van hem maak. Hij zoekt en vind. En wij volgen braaf. Yes, eindelijk weer ‘scorpion leef fish’, een van mijn favorieten. Een bruine, een gele, een witte, wat zijn ze toch schattig. Alle vinnen hebben giftige stekels, waarmee ze hun prooi soms verlammen. Dus niet te dichtbij komen. Gelukkig zit mijn camera ertussenin (op 20cm afstand). Ik weet dat een steek pijnlijk is, maar niet dodelijk. Je kan aan het gedrag goed zien wanneer je té dichtbij komt. Inmiddels weet ik dat (zonder ooit gestoken te zijn).
Terug op de boot stel ik voor om een nachtduik (natuurlijk) te gaan maken en tot mijn grote verbazing zegt Angèle meteen ja. Ook Kate en Beat happen toe. Yes! De snorkelpartij naar ‘Mandari-city’ slaan we, vooralsnog, over. De nachtduik is werkelijk schitterend. Gewoon voor ons hotel het water in, onder de steiger door en dan maar tussen de rotzooi scharrelen; een echte muckdive. We zien sepiola, octopus, 8 soorten zee-egels, een rond zwemmende scorpion leaffish, grote slakken, mét en zonder huis, manta shrimp, prachtige zeenaalden en hele grote kokerwormen, met hun tentakels als golvend haar in de wind (stroming). Schorpionvissen en koffervissen kijken ons slaperig aan; je kan heel dichtbij komen. Een boze egelvis (porcupine) van een halve meter groot komt op het licht van mijn camera afzwemmen. Ik weet dat sommige tetrodotoxine in hun huid of ingewanden hebben; ze hebben daarom weinig vijanden. Mij baren de grote tanden méér zorgen. Omdat ik de cameralamp niet snel kan uitzetten, druk ik hem tegen mijn buik, maar de egelvis blijft op me afzwemmen en hapt bijna een stuk uit mijn vin. Pfff, ga maar weer lekker slappen, vissie. Dat ga ik ook zo doen. Another day in paradise.