Día diez. Ometepe

Día diez. Ometepe.
Om 6:15 hebben we de bus naar Masaya. We stappen in de echte 'chicken bus'. Onderweg stappen allemaal schoolkinderen in en ineens is de bus propvol, wel 100 mensen. Om de haverklap stopt de bus, je denkt dat er niemand meer bij kan. Mispoes. Blij dat wij een zitplaats hebben. Na een uur zijn we in Masaya; de taxi zou er hooguit 20 minuten over doen. Groot verschil: we betalen nu maar 50 cent pp. In de bus leren we Etièn kennen, uit Barcelona. Hij gaat ook naar Ometepe. Handig, want hij praat natuurlijk vloeiend Spaans. Overstappen gaat rapido. Nu twee uur de bus naar Rivas, prijs: 70 cent. Dan de taxi naar San Jorge (één euro, vanwege goed onderhandelen van Etièn), en dan de ferry naar Ometepe (€1,50) en tenslotte de bus naar Altagracia (60cent), een dorpje Noordoostelijk van de grootste vulkaan 'Concepción'. Daar ligt ons hostel. Etièn staat erop om ons persoonlijk naar het hostel te begeleiden. Het wordt gerund door de familie Ortiz. De zoon ontvangt ons hartelijk en omhelst Etièn. Hij is hier twee weken geleden ook geweest. Wij voelen ons gelijk thuis; een ontspannen sfeer, vader werkt ook mee. Dochter ook. Of we nog eten willen, desayuno (ontbijt)? Dat willen we wel. Inmiddels is het 12:15 uur en zijn we zes uur onderweg geweest. We smikkelen een Mexicaans ontbijt (rijst met bonen en ei) naar binnen en dan....je raadt het al, tijd voor een siësta. Ik heb een gesprek met de zoon en leer hem wat Duolingo is. Hij start meteen met een cursus Duits. Vervolgens een gesprek met vader. Hij is leraar Spaans, maar praat nauwelijks Engels, dus mijn Google translate bij de hand. Of er nog tiburones (haaien) in het meer zitten. In lago Nicaragua zaten vroeger veel bull-sharks; de enige plek ter wereld waar zoetwaterhaaien voorkwamen. Vader Antonio gelooft niet dat er nog haaien zitten: allemaal gedood. Jammer. Wel veel vis in het meer. We praten over taalverschillen in Nicaragua en Costa Rica. Ander accent. Ze praten daar 'loco'. Meer met Amerikaans accent en alles verkleinen met -ito. Niet mooi Spaans, zoals hier. Ik kom toch nog een end met mijn 2500 duolingo-woorden, haha. Tijd voor een wandeling naar het strand. Tussen de bananen plantages door zien we schitterende vogels en vruchten die we niet kennen. Probar (proeven), vraagt de lachende bewoner van een klein hutje. Si, gracias. We proeven een citroenkiwi achtinge smaak, niet goed thuis te brengen. Het strand is pikzwart, vulkanisch natuurlijk. De lucht betrekt ineens. We voelen een druppel. We rennen naar een afdakje, terwijl het met bakken uit de hemel stort. Tja, 10 minuten wachten en de zon schijnt weer. De twee vulcanen zijn verdwenen in de wolken, maar komen langzaam weer tevoorschijn. We lopen terug over het pad, dat deels in een beekje is veranderd. Iedereen groet ons. Ik groet terug: buenos sieras. De vrouwen schieten in de lach. Oh ja, buenos tardes, want de ochtend is natuurlijk allang voorbij.