Día nuevo. Rustdag

Día nuevo. Rustdag
We slapen uit tot zeven uur. Helaas geen ontbijt te krijgen, dus we moeten op pad voor een hapje. We proberen een uur lang te skypen met onze zoon (7 uur tijdverschil) en onze dochter (12 uur tijdverschil), maar de verbinding is zó slecht, dat we niet veel verder komen dan "wat zeg je?". We geven het maar op; straks misschien beter. Dan snorkelen in het meer. Leuk om de visjes (cyclids) nog eens van dichtbij te bekijken. Natuurlijk ook alla freediving spelen met de zwavelbellen op de bodem, drie meter diep. Het water voelt heerlijk: 29*C. Ideaal voor mij, koukleum. We dobberen wat rond en genieten van de omgeving. Maf om in een krater te zwemmen. Het is een heel bijzonder gevoel. Ik draai een rondje en stel mij voor dat hier de magma uitgespuwd werd. Overal om ons heen liggen de lavabrokken als bewijs. Geweldig, zeker nadat we gisteren met eigen ogen, op 25 km afstand van hier, de lava hebben zien stromen. We stappen het water uit en lopen naar onze kamer voor een siësta. Oeps, knal verbrand op mijn rug natuurlijk. Tja, de zon brandt hier erg fel.
De siësta loopt iets uit, het is tenslotte vakantie. Tijd om maar weer een hapje te eten!
Met een stok in de hand, je weet nooit wat de buurthonden doen, en gewapend met een wakawaka lampje zoeken we de weg naar een restaurant. Een prachtige locatie, uitzicht op het meer, de volle maan komt op en weerspiegelt in het ronde kratermeer. Een romantisch etentje. Ik bestel in mijn beste Duolingo-Spaans. Ik verbaas me erover dat ze me meestal begrijpen. Jammer dat ik niet beter Spaans spreek. Ik neem mij voor om veel meer te gaan oefenen en eind dit jaar redelijk Spaans te kunnen spreken. Dan volgend jaar weer terug naar midden-Amerika, want de mensen zijn hier zó super aardig en hebben altijd heel veel zin in een babbeltje met een 'gringo'.