Día ocho. Laguna de Apoyo

Día ocho. Laguna de Apoyo
Om zes uur is onze taxi er al en anderhalf uur later zijn we in Masaya. Hier moeten we overstappen. Chickenbus? Nee, doe maar weer een taxi. Ten dollars. Nee, te veel. Andere taxi. Seis dólares? Bueno. Twintig minuten later zijn we op onze bestemming: Volcano Divers. Hier gaan we in een heuse krater duiken, echt heel bijzonder. Onze gids heet Kristel, een Nederlandse divemaster uit Breda. Haha, lachen, wat is de wereld toch klein. Zij gaat met ons een vulkanische duik maken. We lopen op blote voeten het zanderige pad af, paar treetje en we staan aan de rand van de krater. Op onze hoede stappen we, zónder wetsuit, alleen zwembroek en T-shirt aan, met onze duikuitrusting het water in. Whoow, 29*C. Heerlijk. Zicht: 2-3 meter. We duiken onder. Af en toe steekt Kristel haar hand in de blubberige bodem. Ik doe het na. Sulfur bellen ontsnappen langzaam naar de oppervlakte. Heel bijzonder. Ik pak een lavasteen op. Weegt bijna niets. Wat grijsbruine grondels liggen op de bodem en kijken je stomverbaasd aan. Wanneer je te dichtbij komt, schieten ze weg. Hier en daar zie ik wat Cyclids. Ja, lijken veel op die van Lake Malawi, maar deze zijn ook inheems. Minder kleurig. Af en toe stoppen we bij thermische bronnen. Je ziet het aan de stroming en de andere kleur van het water. Hier komt warmer water naar boven, opgewarmd door het dieper liggende magma. Gelukkig niet heet, maar als je je hand in de opening stopt, voel de de warmte langs je arm omhoogstromen. Fantastisch. At en toe komt een klein schooltje glasvissen langs. Ik maak een foto van twee cyclids. Als,ik weer opkijk, is iedereen verdwenen. Ik zwem richting stofwolk. Iets sneller. Niets. Beetje noordelijker. Nog niets. Kijk links, rechts. Bijna is de minuut om en moet ik (en de anderen ook dus) naar de oppervlakte. Gelukkig zit is op 4m, dus hoef ik geen drie minutenstop meer. Dan ineens is Kristel voor me. Alles oké? Alles oké! Na 81 minuten komen we weer boven. We slepen twee volle zakken afval uit het water mee, de rommel die we onderweg verzameld hebben. Ja, pro's zijn 'aware'.
Na de overheerlijke lunch heeft Angèle een avonduitstapje geregeld. We gaan om half vijf met de taxi naar Masaya National Park. Daar is een levende vulkaan met stromende lava te zien. Beste tijd is na zonsondergang. We rijden drie kwartier en moeten dan een dik uur voor de ingang wachten tot we naar binnen mogen; maximaal 70 personen. Dan krijgen we 15 minuten de tijd om het natuurgeweld te aanschouwen, want dan komt de volgende groep van 70 man. In een kwartier rijden we naar boven, stappen uit. We zien de wolken rook (zwavel?) opstijgen. We lopen naar de rand en kijken naar beneden. Whooow. Onderaan is een wilde stroom lava te zien. Het stroomt, spettert, oranje, soms bijna wit. Vloeibaar gesteente. Je voelt licht de hitte. We kijken stil naar dit adembenemend spektakel. Gaaf. Dit is Nicaragua op z'n mooist.