39. Kuranda

39. Kuranda. Do 12 april. Vandaag laatste dagje in Australië en natuurlijk moeten we dan op bezoek gaan bij de kangoeroe, of is het kangaroe, of kangeroe (haha, ik zit te plagen). De boemerang hebben we al in diverse souvenir winkels zien liggen, maar ‘Skippie’ is toch een must see. Ook is mijn vrouw erg gecharmeerd van de koala, dus besluiten we ons laatste dagje te besteden in Kuranda (spreek uit: ‘Kurrendeh’). Dit is een Valkenburg-achtig dorpje, op zo’n 30 km van Cairns (Kens), gelegen in dik tropisch regenwoud. Je kan er met de kabelbaan heen, maar die 50 euro geven we liever aan iets anders uit. We nemen de openbare bus (3,50) en middels een groene slingerweg omhoog belanden we in het dorpje (pop. 787 personen). We slenteren wat rond, de winkeltjes van Kuranda Original Rainforest Markets doen me denken aan de hippie-flower/power tijd, gemixt met esoterisch India. Bebaarde mannen en vrouwen, blootsvoets-fleurige jurken, meest boven de 75 verkopen hier de zelfgemaakte zeepjes, honing en andere jaren 60 producten. Hoewel ik zelf uit die tijd kom, ben ik snel uitgekeken. We lopen naar Kuranda Koala Gardens, de Australian Butterfly Gardens en de Birdworld links laten liggend, want we houden niet van vlinders en vogels (geintje). Voordat we binnenstappen, wordt al gevraagd of we met een koalabeertje op de foto willen. Even is er een ijdelheids-verleiding, maar we zeggen eensgezind nee. Dan stappen we binnen en lopen over een meertje met zoetwaterkrokodillen. We leren een heel handige tip: “zwemt de krokodil van je weg, dan is het een zoetwater-krokodil en dus in het algemeen ongevaarlijk, maar zwemt de krokodil op je af, dan is het een zoutwaterkrokodil en dus gevaarlijk”. Ik vraag me af of ik dit wel kan onthouden (woehaha). Dan komen we bij de koala’s. Het aaibaarheidsgehalte van deze dieren is enorm, dus weer even een korte verleiding, maar aangezien deze dieren 22uur per dag slapen (vanwege de langzame vertering van de eucalyptus bladeren, waarvan ze leven), willen wij ze niet storen voor een fotoshoot van €17,50. De Aussies die achter ons komen, zitten daar totaal niet mee, dus wordt een dier van zijn tak afgeplukt en aan de dame in kwestie gehangen; manlief mag naar hartelust klikken met zijn Canon. De koala, zijn ogen even open, kijkt verstrooid om zich heen en wordt weer op zijn tak gezet. Hij sluit zijn ogen weer en gaat verder met niks doen. We lopen door, grijpen in een voorbak en mogen de Walibi’s en kanga-goe-roes voeren. Ze eten gewillig uit onze hand. Net een geitenboerderij, denkend aan mijn dochter, die daar pas is geweest (weet ik via whatsapp). Schattig, die huppelende skippies. We zien nog wat slangen (kun je ook mee op de foto) wombats en een superdonkere schuur met nachtdieren, waarvan de helft verborgen blijft. Dan een stukje historie over de Pioneers die de spoorlijn gebouwd hebben ( de trein is helaas buiten dienst, vanwege de regentijd; morgen gaat hij weer open...MORGEN, grrrr). We lopen naar buiten, laten ‘Valkenburg’ links (eigenlijk rechts) liggen en starten aan de 4km lange ‘jungle walk’. Helaas blijkt die na 1km afgesloten; het hoge water heeft het pad vernield. Wij laten ons echter niet door de afzetting tegenhouden, balanceren via een aantal gladde stenen de bergbeek over en wandelen verder door het tropisch regenwoud. Even heb ik een Costa Rica gevoel, maar dat verdwijnt snel als we een wandelaar met een hond tegenkomen. “Hi Guys”, hou ar juuuuw? Als hij hoort dat we uit Nederland komen, wordt hij pas echt enthousiast. Hij heeft jarenlang aan de pijplijnen overzees gewerkt, mét Nederlanders en dat was een toffe tijd. Het begint weer te regenen. ‘No worries’. Inderdaad, het blijft lekker warm. Eigenlijk is het ook wel leuk om tijdens een regenbui in een tropisch regenwoud te lopen. Aan het eind komen we uit bij het schattige station; de wissels worden nog handbediend. ‘Morgen gaan we weer rijden’, roept de stationschef. Jaja, wrijf het er nog maar eens lekker in. Vanavond vliegen we weer naar Bali. En dan door. Het weekje Australië zit er weer op. Maar ‘no worries, mate’, misschien komen we nog eens terug. Maar niet naar Kuranda. Valkenburg ligt toch nèt iets dichterbij.