38. Dagje vrij

38. Dagje vrij. Woe 11 april. Lekker uitslapen, want we zijn weer terug in Geckos Backpackers, Cairns. Eindelijk een dagje vrij na een vermoeiende live aboard op het GBR. Heerlijk om terug te kijken op de afgelopen dagen. Maar ook heerlijk om vandaag helemaal niets te doen. Nou ja, niets? We boeken een live aboard voor volgende week naar Radja Ampat, nadat we eerst onze financiën hebben gecheckt. Acht dagen naar duikersparadijs, dat belooft een mooi toetje te worden van onze reis. We boeken ook alvast alle vluchten. Eerst nog naar Ambon, ja, waarom ook niet. Daar hebben we allebei ook heel veel zin in. Als we alles hebben geregeld, wil Angele eigenlijk nog naar Kuranda vandaag, maar helaas is de bus nèt weg. Morgen dan maar. We besluiten weer heerlijk te gaan relaxen bij de Esplanade, ik (uiteraard) in de schaduw en mijn bruine grietje in de zon, handdoeken nèt tegen elkaar aan. Ik lees wat, maar val een paar keer in slaap. Naast ons komt een aboriginal gezin zitten; pa en ma met 5 kindertjes. Ik luister naar wat ze zeggen, maar kan de helft niet verstaan. De kindertjes rennen gelijk het water in. Pa en ma blijven rustig zitten en pakken het eten uit. Oudste dochter loopt met de baby rond. Vriendelijk knikken ze naar me, maar spreken me niet aan. Er wonen in heel Australië nog een dikke 600.000 van deze eerste bevolkingsgroep. Aborigines komt van ‘ab origine’ (Latijn) en betekent ‘vanaf de oorsprong’. Zij zijn zo’n 50.000 jaar geleden hiernaartoe gekomen. Toen was het ijstijd en lag de zeespiegel veel lager dan nu. Waarschijnlijk zijn ze vanuit Zuid-Oost Azië met kleine vaartuigjes hiernaartoe gekomen. Nu leven ze vooral in de grote steden en nemen ze nog steeds een marginale positie in. Volgens ons reisboekje is de gemiddelde levensverwachting 20 jaar lager dan de doorsnee Aussie. Dat zegt wel wat. De eigenaar van ons hostel, Peter, wijt het ook toe aan het enorme alcoholprobleem, dat voor heel veel Australiërs geldt, zegt hij eerlijkheidshalve. Hier in het hostel laat ik liever geen Aussies toe, vertelt hij op zachte toon. Ik zeg meestal gewoon dat ik volgeboekt ben. Ze drinken altijd te veel en zorgen voor overlast en de volgende dag zeggen ze dan ‘sorry’. Maar dan is het leed al geschied. In het hostel geldt een algemeen alcoholverbod. Je kan het niet kopen, maar mag het ook niet hier drinken. Daarom is het hier ook meestal zo rustig, zegt Peter. Het is inderdaad ook s avonds lekker rustig. Wij zijn er blij mee.