36. Live aboard

36. Live aboard. Ma 9 april. Om 6:45 uur gaat de wekker en om 7:30 uur liggen we in het water...ontbijt komt later wel. We zien het rif ontwaken. Gisteren, bij de nachtduik natuurlijk jagende haaien, slapende schildpadden, grote rode vissen die ons achtervolgen (want ze jagen op het licht van onze lampen). Angèle kneep mijn arm bont en blauw, zo eng vond ze het. Dit is nou écht de laatste keer nachtduiken, zegt ze. Tja, we zullen zien. We zwemmen rustig rond. Nu zie we wat meer naaktslakjes (nudies), maar niet veel soorten. Het koraal is wat diverser. Verder same-same. Wel relaxt duiken, want nauwelijks stroming en het is niet diep (max 24 meter). Om half negen komen we boven; flinke golven en straffe wind, bewolkt, dus best wel fris. Om 9:00 uur dus ontbijt en dan even een uurtje niks. Dan weer briefing en de tweede duik. Dan lunch, uurtje rust en dan weer de derde duik. Ja, het is hard werken op een live aboard. Niet echt vakantie, haha. Dive-eat-sleep-repeat. Dat is wat je doet. En het is nog leuk ook. Wel vermoeiend. Iedereen ligt vroeg in bed, ook de jongelui. Ze komen uit Engeland, Duitsland, Frankrijk, Denemarken, Zweden, Korea, USA, Australië en Nieuw Zeeland. En Holland natuurlijk. Een jongen uit USA heeft een vader uit IJmuiden. Zelf is hij nog nooit in Nederland geweest, maar hij weet er wel veel over te vertellen. Een Franse vrouw duikt met haar 12-jarige dochter. Zij praat (gelukkig) goed Duits. Het Zweedse stel, zo’n beetje van onze leeftijd, snorkelt alleen maar. Desgevraagd vinden ze het toch erg leuk; had ik niet verwacht. Tussendoor lezen ze alleen maar. Tja, als je niet duikt, heb je een hoop tijd over. Ikzelf kom niet echt aan lezen toe, no worries mate, zou Brad zeggen. Ik vind het ook geen probleem; kan straks wel weer uitrusten van deze ‘vermoeiende’ trip. De derde duik is tot nog toe de beste. Grotere variatie koralen, veel schildpadden (één enorme grote, Brian genaamd). Als we langs zijn slaapplek zwemmen, komt hij er net aan. Hij is inderdaad enorm, de grootte van een flinke eettafel. Als we weer na een uur boven komen, regent het keihard. Een ‘frisse’ wind zorg voor forse golven, lastig om op de boot te klimmen. We hebben het koud, voor het eerst in 6 weken. We besluiten de nachtduik over te slaan (ja, ik ook). Angèle wil echt niet meer en ik gebruik de tijd om een nieuwe live aboard te boeken in Papua; Raja Ampat. Dit schijnt het Walhalla voor duikers in Indonesië te zijn. Het kost ook een Walhalla vermogen om te doen, maar ja, waar is geld voor uitgevonden? Om uit te geven, toch?