48. Een tien plus

48. Een tien plus. Za 21 april. Vergeet alles wat ik over duiken heb gezegd, want vanochtend heb ik de beste duik ooit gemaakt; duik nr. 452 (voor Angèle duik nr. 300). De duikplek heet Boo Window, bij Misool, Raja Ampat, Indonesië. Manta’s, haaien (wit-, zwart-, grijs rifhaai), Napoleons, grote vissen, kleine vissen, scholen vis, slakjes, kreeftjes, gorgonen, enorme sponzen en hele kleine in allerlei kleuren, zacht- en hard koraal in zoveel verschillende kleuren, 50m zicht, zonnetje, grot en rots, noem maar op. Adembenemend. Prachtig. Een tien, nee, een tien plus geef ik deze duikplek. Al bij het ontwaken, vanuit ons hutraampje zagen we een veelbelovende schitterende zonsopkomst. Groene eilanden om ons heen. Temperatuur van 32 graden. Om 7:00 uur was het al best heet. Op een piepklein eilandje staat slechts één boom, je zou het ‘one tree Island’ kunnen noemen. Man-o-man, wat een gave duik. Iedereen kwam superenthousiast boven. Kan het nog beter dan dit? Nee, on-mo-ge-lijk. Ook bij duik nummer twee kwamen we manta, haai, etc tegen, maar deze plek krijgt ‘maar’ een acht min. Jongens, hoe is het mogelijk. Het kan nog beter worden, zegt Henry, onze gids, maar ik geloof hem niet. De term ‘duikersparadijs’ in Bonaire moet verboden worden, want dat paradijs is hier: Raja Ampat, Indonesia. We genieten nog lekker van de vele foto’s en helaas moet ik er een paar weggooien, want mijn kaart is vol. Duizendachthonderd foto’s...ja, dat is ook wel erg veel. Dus zet ik de voorjaarsschoonmaak in en gooi er (soms met pijn in mijn hart) een dikke honderd weg. Zo, ik kan weer even vooruit. Duik nummer drie krijgt een zeven min. De nachtduik is ook niet super spectaculair, maar de boot ligt wel ‘voor anker’ in een supermooie baai. Wagmab heet het hier. Groene eilanden om ons heen met ondiepe koraalranden. Stijle rotswanden, begroeid, soms zelfs met palmbomen. Paradijs op aarde. Een tien plus.