Día veintiuno. Isla del Caño
Door: Marsieblub
Blijf op de hoogte en volg Marcel
28 Maart 2017 | Costa Rica, Drake Bay
Vandaag gaan we dus duiken, met Ling, eigenaar van deze eenmanszaak. We hebben gelijk een goed gevoel bij heb. Minder strak georganiseerd, relaxt, duikt al 20 jaar in deze wateren, moet dus al meer dan 5000 duiken hier gemaakt hebben. Ik krijg een, tot op de draad versleten pak aangemeten; de ademautomaten zien er beter uit gelukkig. We moeten nog ff wachten, want er zijn nog mensen bijgekomen en flessen vullen duurt 15 min. per fles. Niet erg, want we kletsen gezellig met een groepje ticas uit San José, die ook ff een dagje komen duiken. Roberto is touroperator en vraagt gelijk waar we in San jose gaan logeren. Zijn vrouw duikt ook. Beste plek van CR zeggen ze allemaal (ze zijn met een vriendengroepje van 7). Gezellig kletsend komen we aan bij het Reserva Biológica Isla del Caño. Het water is helderblauw. Het eiland is schitterend groen. Boven het eiland hangt een grote witte wolk. Het regent hier genoeg, lacht Ling. Via een rol achterover, plonsen we in het water en dalen naar 14 meter. Gelijk een mooie rog. Dan een grote groep geelstaartfusilliers. Een enorme papagaaivis zwemt eromheen. Twee Angelfish (mijn favoriet natuurlijk) zwemmen trouw bij elkaar. Dan zien we m liggen: een white tip reefshark. Het valt me op hoe rustig we blijven. De haai trekt zich niets van ons aan en blijft kalm op de zanderige bodem liggen. We zwemmen langs een enorme school bruin-gelig gestreepte snappers. Ja, daar weer een haai, en nog een, en nog een. Ik kijk snel om me heen. Ja, nog twee. Goed in de gaten blijven houden, want die twee zwemmen rustig rond. Ze zijn prachtig; 2 tot 4 meter lang. Eentje is duidelijk zwanger. Ik kan best dichtbij komen, maar bij 5 meter stop ik toch maar. Het ene oog van de haai is duidelijk op mij gericht, maar hij blijft nog rustig liggen. Ik ben erg blij met mijn nieuwe onderwatercamera, die we nog op Schiphol hebben aangeschaft. Wéér een enorme bol vissen. Ik zwem er dwars doorheen en kan ze bijna aanraken. Ze zijn absoluut niet bang. Gelukkig dat de haaien hier zoveel te eten hebben. Zo'n ouwe taaie als ik vinden ze natuurlijk maar niks. Citroengele puffer-vissen glijden rustig langs een oranje rode zeester. Ling wijst een bruine steen aan. Pak maar en draai om, geeft hij met tekens aan. Ik pak de steen, best zwaar (2-3kg) en draai m om. Blijkt een prachtige schelp te zijn met een enorme slak erin. Is nu gelukkig bescherm, maar smaakt heerlijk, hoor ik achteraf. Na een uur komen we boven. Wat is dít een ontzettend gave duikplek. De tweede duik, -het kan bijna niet-, is nèt zo mooi. Haaien zwemen om ons heen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik wil hier niet meer weg. Morgen weer duiken? Ciertamente!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley