Día cinco. Duiken bij Las Catarinas

Día cinco. Duiken bij Las Catalinas.
Om half zes gaat de wekker. We zijn al wakker. Ons hostel is best lawaaierig. We horen om 5 uur al iemand de afwas doen. Voor ontbijt zijn we een uur te vroeg, maar gelukkig kan ik we wat brood en fruit krijgen. Dan naar de duikschool. Floor, een Nederlandse instructeur, stelt ons voor aan ons groepje: Nederlanders uit Breda. Ze wonen de helft van het jaar in Vinkeveen. Ze duiken al drie maanden in midden Amerika, nu maar eens in de Pacific. Ik waarschuw ze al dat het water aan de frisse kant is. We zijn benieuwd of we haaien of mantas gaan zien. Met een wat kleiner bootje varen we een klein uur naar het zuiden. We zien kleine eilandjes. Een tiental vissersbootjes liggen te dobberen. Rijke Amerikanen komen hier op marlijn vissen. Deze vis heeft een speervormige snuit en kan wel 4,5m lang worden. Het zijn prachtvissen; ze kunnen wel tot 90km/h zwemmen. Hopelijk kan ik er een spotten onder water. Helaas is het zicht hetzelfde als gisteren, zo te zien 3 meter. We dalen af en zwemmen op zo'n 12m diep. Ritchie, onze gids, wijst de ene na de andere murene aan; blijkbaar zijn favoriete vis. Ik bewonder de zee-egels weer. Sommige beladen zich met schelpen, zand en steen. Mooi beschut. Veel zeesterren ook, grote blauwe, enorme gele, hele kleine rode.
We duiken door een kanaal. De stroming is best sterk, een soort deining. Je vliegt 4m vooruit en wordt dan weer 3m terug gesleurd. Ik zie een prachtige frogfish, schitterend gecamoufleerd op de rots liggen. Ik wijs m aan voor Angèle, maar ja, 3meter teruggesleurd dus. Weer 4m heen en afremmen. Snel aanwijzen. Ja, gezien. Oeps, 3m terug. Waar was die rots nu? Zoef, 5m heen, andere stroming, weg. Haha.
Af en toe komt een vlaag warm water voorbij; heerlijk. Dat scheelt zeken 5 graden. Even verlang ik naar mijn droogpak. Niet zeuren joh! Ik kijk om me heen en zie een grote groep vis voorbijzwemmen. Deze heeft gelukkig kunnen ontsnappen aan de netten. Ik hoor ook hier van de duikers dat de visstand dramatisch afneemt. De Brabanders in ons groepje eten, net als ik, om die reden geen vis meer. Zou het helpen? We komen ietwat koud het water uit; een hele toer met die deining. Heerlijk opwarmen in de zon en dan klaar voor duik twee. Om half een zijn we weer terug, storten ons op de lunch en liggen vervolgens twee uur te genieten van onze siësta, dromend over marlijn, mantas en haaien die we helaas niet gezien hebben. Maar wel mooie zee-egels.....en niet te vergeten de gitaarvis. Snurksnurk.