Dag 19+20. Naar huis.
Door: Marsieblub
Blijf op de hoogte en volg Marcel
31 Juli 2016 | Nederland, Almere Stad
Vele indrukwekkende momenten met patiënten, samen met het ziekenhuispersoneel. Ik heb af en toe een traantje moeten laten. Maar ook de gezellige momenten met Wouter en Chris. Superleuk om die twee tropenartsen van zo dichtbij te mogen volgen, maar ook in hun vrije momenten, samen etentjes, weekendje weg, spelletjes (ze zijn inmiddels mah-jongg verslaafd). Wat doen die mannen hier supergaaf werk. En dat voor een habbekrats. Wat een enthousiasme, elke dag weer. Wat een geduld. Wat eentegenslagen, elke dag. Weer is iets o/s (out of stock), wéér een black-out ( geen stroom meer), weer dit of dat niet en wéér vinden ze hier keer op keer een oplossing met de middelen die er wél zijn. Natuurlijk wordt je aangestoken door enthousiaste clinical officers of nurses. Ik denk aan Molly, met haar palliatieve zorg. Ik denk aan Emily op de verlos. Om er maar een paar te noemen. Wat is het tof om hier te werken. Maar ook zwaar. Wat maken hiv en malaria de zaken toch 10x erger. En dan de armoede. Enorm. 90% werkloosheid (een niet officieel cijfer). Géén uitkeringen. Mensen hebben alleen de kleren die ze dragen. Nauwelijks eten. Nauwelijks toekomst. Een vriendje van Joep was verliefd. Het meisje kreeg geen toestemming voor verkering, want de jongen verdiende te weinig. Ik probeer het over twee jaar nóg eens, zegt hij optimistisch. Voetbalt dan weer vrolijk door....op blote voeten. Mensen blijven enorm vriendelijk, ook tegen ons, Azuzu (blanken). Het geloof is soms het enige dat ze op de been houdt. Ik open mijn ogen weer.........
Om 10 uur precies komt Austin, onze taxi-chauffeur. Hij durft niet uit te stappen, want Brik, de hond van Chris, is bij ons. We proppen de drie koffers in de achterbak en nemen afscheid van Wouter. Tof dat we al die tijd met hem in zijn huis mochten wonen. Het was supergezellig. Wouter is een beetje familie geworden. Hij gaat het zeker zwaar krijgen hier, want nu blijft hij in zijn eentje in dit grote huis. Maar hij zal zich zeker niet vervelen. Hij popelt om in St Luke's te kunnen beginnen, maar hij moet eerst zijn verplichte stage in Zomba afronden. Ik weet zeker dat hij een supergave tijd zal krijgen hier. Ik ben best trots op hem dat hij dit doet; wat kun je hier ook mooi werk verrichten!
We stappen in de auto en rijden weg. 25 uur later zijn we thuis. Almere. Groen. Schoon drinkwater. Nooit een black-out. Nooit is iets o/s. Het Walhalla. Wat was ik nog graag een tijdje in Malawi gebleven...............................
-
31 Juli 2016 - 22:30
Hans En Ed :
Welkom thuis en in ons buurtje -
01 Augustus 2016 - 21:33
Steven:
Bedankt voor alle mooie verhalen, enorm trots dat ik zulke mooie mensen als jullie ken! -
01 Augustus 2016 - 21:40
Karin:
Ik heb even lekker mee zitten snikken... Txx voor wat jullie daar gedaan hebben en dank voor het delen van de mooie verhalen. Xxx-jes -
02 Augustus 2016 - 19:34
Marie-Thérèse :
Welkom thuis!!
Bedankt voor het delen van deze prachtige ervaring.
Jullie hebben heel goed werk gedaan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley