4. Sectio

Sectio. Stipt half 8 stappen we de overdracht binnen, we zijn wederom de eersten. Langzaam druppelt iedereen binnen en begint te vertellen wie er is opgenomen, hoeveel patiënten er op de afdeling liggen, hoeveel er zijn ontslagen en hoeveel er zijn overleden. Ook de aparte gevallen worden besproken, waaronder ook ons jochie van gisteren. De röntgen-lichtbak is kapot, dus de foto wordt voor het raam gehouden. De kwaliteit van de foto is te slecht om er iets zinnigs over te zeggen. We gaan grote visite lopen...dr Collin loopt mee. Hij is over van Zomba en is gespecialiseerd in tbc. We komen bij ons jochie...inmiddels ligt hij op HDU (high density unit) en ligt aan de zuurstof, maar helaas is de stroom weer eens uitgevallen, dus het apparaat werkt niet, dus ook geen zuurstof. De generator is wel aangeslagen, maar die is alleen voor de operatiekamer. We onderzoeken het jochie nogmaals: duidelijke crepitaties over de hele longen, passend bij Tb. Zo spoedig mogelijk met behandelen beginnen, alsook met behandeling van de hiv. Hij laat ons trommelstokvingers zien, een teken van hartfalen...hmm...nader onderzoek gewenst. Er wordt ter plekke een echo gemaakt. Moeder wordt vanmiddag voorgelicht over de hiv, zodat zij hopelijk ook met medicatie kan starten. We lopen naar de vrouwenafdeling, waar een vrouw van 29 met een ketonacidose ligt; tja, te laat ontdekte diabetes...niets meer aan te doen, deze vrouw gaat zeker binnenkort overlijden, ongelooflijk, aan diabetes!!! We worden weggeroepen door dr Timmothy, want hij gaat zo een keizersnede doen. Indicatie: omstrengeling van de navelstreng om de nek van het kind. Later horen we dat dit eigenlijk geen echte indicatie voor een sectio is, maar hier in Malawi schijnt men sneller tot een sectio over te gaan. Over een tijdje komt een arts hier onderzoek naar doen...hopelijk neemt het aantal daarna dan af. De vrouw bevalt van een meisje, haar derde kind. Ze is zelf 21. Ze toont geen enkele emotie, ook niet wanneer ze voor het eerst haar kind ziet. Schijnt hier normaal te zijn. Wij zijn verbaasd. Als ze later op de afdeling terug is en Angéle de kleine aan haar borst legt, lacht ze voor het eerst. Alle zwangeren hier worden getest op hiv. Ook krijgen ze een malaria test en als ze naar huis gaan, krijgt moeder een muskieten net mee. De overheid is hier zo gek nog niet! Ook worden de vrouwen na hun derde sectio of hun vijfde kind gesteriliseerd, als ze willen. Bijna iedereen doet dat.
s Middags huren we een auto om naar Blantyre te rijden; dan kunnen we mijn koffer ophalen. We doen 3 uur over de tocht...ook hier zijn files, en komen te laat op het vliegveld...iedereen is al naar huis, kom morgen maar terug. In het donker rijden we weer naar huis. Ik haal een paar weggeef t-shirts van Steven uit een tas...tja, je moet toch wat. Gelukkig zit er ook nog een trui bij...het is 10 graden in de nacht. Brrrrr.