Dag 59. Onderweg
Door: Marsieblub
Blijf op de hoogte en volg Marcel
05 Maart 2016 | Maleisië, Kuala Lumpur
59. Laatste.....nee, laat ik niet weemoedig worden. Ik sta om 7:00 uur op en maak een ontbijtje dat ik op het strand nuttig....heerlijk. De ochtend is zoooooo lekker hier, dat je graag vroeg uit de veren bent. Ik kan op m'n gemakkie doen en dat doe ik ook, eigenlijk al 9 weken lang. Mijn huisbaas komt langs. Ik betaal de laatste week huur, water en stroom. Alles bij elkaar huur ik voor 45 euro per week. Sommige van mijn collega's vinden dat nog duur! Ik babbel wat met hem, want het is een hele aardige man. Hij moest vandaag al vroeg op, want zijn vader is op bezoek en die staat ook vroeg op. Dan gaat zijn vader aan het werk; vegen, schoffelen, dingen repareren en eigenlijk moet zijn zoon hem dan helpen....die wil eigenlijk helemaal niet, maar ja, het respect voor je ouders staat hier heel hoog in het vaandel. Chu, zo heet mijn huisbaas, ziet ons graag terugkomen. Doe de groeten aan je vrouw, drukt hij mij op het hart. En bel me, als je weer komt. Als ik alles al verhuurd heb, kan ik je zeker helpen om woonruimte te vinden! We nemen afscheid. Dan naar de Samui Dive Tribe. Afscheid nemen van Tom. Hij ziet ons ook heel graag terug in juli. Hopelijk is er dan méér werk, zegt hij. Maar dan moet je vrouw misschien op de boot mee, terwijl jij hier de theorie van een cursus doet. No problem, zeg ik, ze is een grote meid! Ik geef hem een big hug en stap weer op mijn brommer. Deze moet ingeleverd worden. Toen het ding eens op een parkeerplaats stond, ontdekte ik een beschadiging. Iemand had zeker rug zijn brommer weggetrokken en toen zat er een fikse barst in het polyester. Ik laat het de man zien. Hij is de broer van Chu, mijn huisbaas. Hij weet dat ik daar 6 weken gewoond heb. Hij kijkt naar de schade en zegt: okay. Ik hoef niets te betalen. Kop khoen krap. Dan loop ik naar de taxistandplaats. Niemand in de auto. Ik vraag aan de knappe vrouw, die zit te eten, of de chauffeur ergens is. Yes. En waar is hij? Hier. Haha, zij is de chauffeur. We stappen in, haar dochter van 6 gaat mee, want die kan niet alleen achterblijven. Ze vraagt waar ik heen ga, hoe lang ik gebleven ben en wat ik gedaan heb. Duiken, ja, dat heeft ze ook een keer gedaan. Ze wil het graag nog eens doen en dan les krijgen van mij en mijn vrouw. Leuk hoor, dat gaan we doen. Ze heet Jazz, is zzp-er. We babbelen aldoor en ineens zijn we bij het vliegveld. Ze geeft me haar kaartje, voor in juli. Haha, een echte ondernemer. Op het vliegveld blijkt dat ik 1 kg overgewicht heb, mijn koffer althans, want zelf ben ik 2 kg afgevallen. T-shirts van koffer in handbagage, klaar is Kees. Ik eet mijn laatste padthai: heerlijk. Inmiddels zit ik in Maleisië. Dan het lange wachten, wachten, wachten Maar dat is het zonder meer waard geweest. Sawadee krap.