52. Serious business

52. Serious stuff. Vandaag zwembadlessen en open water 1. Ik ben vroeg op de duikschool in Lamai, Apinya is verbaasd als ze mij voor de deur ziet zitten. You are early, zegt ze. Klopt. Ik verzamel alle spullen en als mijn student komt, vertrekken we naar het zwembad. Dat is een flink stuk verderop, in een privé resort, waar voornamelijk Zweden zitten. Leuk voor Linus, mijn student, want hij is ook Zweed. We starten met de oefeningen, nadat hij eerst 10 minuten moest watertrappelen en een stuk zwemmen. Na een half uur stap ik uit het water en hoor paniekerig gegil van vrouwen. Ik kijk. Ze slaan een man, die ligt op de grond. Het lijkt of de man onder de mieren zit, want ze slaan hem overal, met de vlakke hand. Dan realiseer ik me dat het serious business is. Hartaanval. Ik gooi mijn duikspullen af en ren op ze toe, terwijl ik mijn masker nog op heb. Mijn snorkel bungelt tegen mijn keel. Ik zie dat de man aan het 'gaspen' is, heel typisch voor een hartaanval. Ik gooi mijn masker af en start met 2 beademingen, dan hartmassage. Ik schreeuw dat ze een ambulance moeten bellen. Gaan ze doen. Zijn vrouw staat erbij, de tranen in haar ogen. Linus komt ook aanlopen en vraagt of hij kan helpen. Kussen onder hoofd. De eigenaresse van het resort komt terug: ambulance is onderweg. Ik kijk op mijn duikcomputer: 5 minuten aan het reanimeren. Dan komt de man bij, ademt, rochelt. Ik leg hem in stabiele zijligging. Intussen spreek ik zijn vrouw toe. Zij is oke. Blijf maar dicht bij hem, zeg ik. Dan ineens wil de man opstaan. Ik spreek hem dwingend toe, maar hij luistert niet. Ook niet naar zijn vrouw. Hij staat op, wankelt. Zorg ervoor dat hij op het gras blijft, en niet naar de stenen loopt, roep ik iedereen toe. De man zakt weer in elkaar, staat weer op. We willen hem tegenhouden, maar de man is beresterk. Hij pakt mijn vinger en probeert die te breken. Gvd, roep ik en kan nog net mijn vinger uit zijn ijzeren greep trekken. Weer zakt hij in elkaar. We begeleiden zijn val, zodat hij zich niet bezeert. Waar blijft de ambulance. Zit vast in het verkeer, roept de eigenaresse. Het regent keihard. Wat een toestand. Dan, na meer dan 30 minuten, komt de ambulance. Jij gaat mee, zeg i tegen zijn vrouw. Ik had haar ook al gezegd de pillen die hij slikt mee te nemen, alsook zijn verzekeringspapieren. Dan rijdt de ambulance weg, met zijn vrouw en eigenaresse. Even een pauze, zeg ik tegen Linus. Andere gasten staan er ook bij. Kunnen we een kopje thee krijgen, vraag ik? Tuurlijk. We krijgen zelfs een kleine lunch. Dan duiken we weer het zwembad in om alle oefeningen te doen. Intussen heb ik al contact met de duikschool gehad, dat het iets later gaat worden. Na de zwembadskills worden we naar het strand gereden en doen daar de open water1 duik. Terug op de duikschool horen we dat de man een tweede hartaanval in de ambulance heeft gehad. Inmiddels is hij weer bij en ligt hij op de ic. Hij is stabiel. Pfff. Spullen wassen en naar huis, douchen nadat ik een verdiend biertje heb gedronken. Eten en dan naar Chaweng, voor een symposium van PADI voor duikinstructeurs. Een dag om niet te vergeten!