Dag 44. Slecht zicht

44. Naar Sail Rock, met drie gecertificeerde duikers: twee Polen en een Zwitser. Zijn vrouw doet een DSD. Ik adviseer hem om dan de 2e duik met zijn vrouw mee te gaan. Goed idee! Dan komt Thièrry, de instructeur die de DSD met zijn vrouw doet en zegt tegen de man: "jij gaat de eerste duik met mij mee!" De man is overbluft. Ik praat even met hem. Jij bent klant, dus het is jouw keuze, niet die van de instructeur. Eens! We wisselen dus weer...Thièrry kijkt niet blij, maar ik glimlach ( uiteraard). Ik geef een briefing in het Engels en iedereen is enthousiast, totdat we bij SailRock zijn. Golven van 1,2 meter en het zicht is 1 tot 2 meter. Shit. We zwemmen tot vlak bij de rots. Afdalen tot 12 meter en blijf dicht bij je buddy, zeg ik. Op 12 m aangekomen zijn we meteen al Manuel en Angèle kwijt. Ik zwem nog ff wat langs de rots, maar besluit dan weer op te stijgen. De twee Polen kijken wat geërgerd, maar ja, dat s procedure en ik heb dit ook duidelijk tijdens de briefing verteld (daarom is die briefing hier ook zo belangrijk). Aan de oppervlakte zien we de twee weer; zij waren al meteen afgedreven en hadden de rots nog niet eens gehaald. Opnieuw naar beneden, maar nu via een lijn (goeie tip van mijn Divemaster). Zeer veel deining onder water, een miserabel zicht, maar wel veel vis vlak tegen het rif aan. Ik zwem maar omgekeerd en kan Angèle en haar buddy niet zien, wel hun bubbels. Ik pak mijn lamp en maak een rustig toertje. Ik vraag regelmatig hoeveel lucht ze hebben en na een half uur ben ik de rots rond en heeft één Pool nog maar 60bar. Ik besluit tot een 3min stop en stijg dan op. Pool2 is lichtelijk geërgerd, hij heeft nog 100 bar. Ik ook. Ik zeg hem nogmaals dat we dit ook zo gebriefd hebben, het is standaard procedure. Hij begrijpt het wel, maar is not amused. Op de boot hoor ik dat de DSD-ers helemaal niet in het water zijn geweest, te moeilijke omstandigheden. De bootsman besluit om de 2e duik bij Koh Mak te doen. Nou, dat belooft niet veel goeds, want daar is het zicht altijd nóg slechter. Bovendien is het er ondiep. Ik overleg ff met Günther, de meest ervaren man aan boord. Tja, voor diepte moet je ver zwemmen daar en dieper dan 12m is het niet. Inderdaad. Bij de duikplek aangekomen blijkt het zicht 50cm. De Polen balen. Na een half uurtje navigatie-oefening voor mij en vinnen volgen voor de Polen besluiten we ermee te kappen. We zitten dan op max 5,5 meter en ik heb voor de veiligheid een boei uitgegooid. Ze hebben bijna niets gezien. Jammer, want ik heb twee mooie zwart-wit gestreepte roggen gezien, prachtig hoornkoraal, paarse anemoon, kleine rood gekartelde visjes, waarvan ik eerst dacht dat het zeepaardjes waren. Maar als ik eerlijk ben, was dit de slechtste duikdag in de afgelopen 6 weken. Geen wonder dat de Polen aan het eind van de dag hun beklag deden en een deel van hun geld terugwillen. Ik geef ze geen ongelijk. Tja, een "tip" zat er vandaag dus niet in voor me.