Dag 14. Scubadivers on Koh Tao
Door: Marsieblub
Blijf op de hoogte en volg Marcel
20 Januari 2016 | Thailand, Ko Samui
14. Mijn 7e duikdag! Vandaag gaan we met de vier Aussie's naar Koh Tao. Ik sta weer vroeg op de pier klaar en help met inladen van de boot. Pffff...wat zijn die flessen toch zwaar, zeker als je er zoveel moet sjouwen. In de boot bouwen we de setjes op voor de gasten, maken de maskers schoon, leggen alles klaar. Ik zweet me suf, want het is al 30 graden. Daar komen de gasten; maar drie. Ashley had gisteren zoveel last met klaren, dat ze het vandaag niet meer aandurfde. Oké, zo gaat dat. 11 man in de boot (max 13 duikers kunnen erin) en gaan. Er staat wat meer wind, dus ook meer golven, dus dat betekent anderhalf uur door elkaar geschud worden. Voor de gasten hebben we pillen tegen de misselijkheid. Die zijn ook echt wel nodig. De eerste duikplek heet 'Twins'. Daar ben ik al eerder geweest. Veel zand en vuurkoraal. Ze hebben ook wat betonnen en ijzeren kunstwerken laten afzinken. Zo ontstaan kunstmatige rifjes, want er groeit makkelijk koraal op. En waar koraal is, daar zit ook vis. We stappen het water in. Ik duik met Conny. Zij heeft haar balans nog niet goed onder controle, dus ik help haar als het echt nodig is. Ik geef haar een extra kilo, want ze dreigt steeds naar de oppervlakte te gaan. Dat helpt. Onderweg komen we een klein schooltje (100) vleermuisvissen tegen (zie foto). Gave vissen zijn dat toch, en zo statig. In het zand laat ik zien hoe een kleine gobi-vis zijn nest laat schoonmaken door een garnaal. Ook de kokerwormen zijn prachtig, net parapluutjes, in allerlei kleuren, blauw, geel, paars, groen, oranje. Als je dichtbij met je vinger knipt, schieten ze terug in hun koker. We doen een paar skills in het zand. Een nieuwsgierige roodborst-lipvis (35cm) komt vlakbij Conny kijken. Ze schrikt zich een hoedje. Ik geef gelijk het 'oké) teken. Ze moet lachen en dat is lastig, want gelijk komt water in haar masker. Gelukkig heeft ze gisteren van ons geleerd hoe ze moet klaren. De 2e duik, bij 'sharkisland' vind ik minder mooi, maar onze gasten genieten. Dan volgt weer een 'bumpy' terugweg. We nemen afscheid, na het invullen van de logboeken. Ik tuf op mijn brommertje terug naar de duikschool, maar daar aangekomen is alles al gewassen. Claire vraagt of ik morgen kan werken, twee fundivers begeleiden? Sure! Ik glimlach constant!!!